Law of My Life: April 2012

PENDAHULUAN

Khalwat menurut peruntukan seksyen 27 Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-wilayah Persekutuan) 1997 memperuntukkan bahawa mana-mana orang lelaki yang didapati berada bersama dengan seorang atau lebih daripada seorang perempuan yang bukan isteri atau mahramnya atau orang perempuan yang didapati berada bersama dengan seorang lelaki atau lebih daripada seorang lelaki yang bukan suami atau mahramnya di mana-mana tempat yang terselindung atau di dalam rumah atau bilik dalam keadaan yang boleh menimbulkan syak bahawa mereka sedang melakukan perbuatan yang tidak bermoral adalah melakukan kesalahan.

Di Malaysia, khalwat adalah salah satu kesalahan jenayah yang diperuntukkan di dalam Enakmen Kesalahan Jenayah Syariah di setiap negeri. Apabila seseorang itu disabitkan boleh didenda tidak melebihi tiga ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya.

Larangan terhadap perbuatan khalwat yang boleh menghampiri zina telah dinyatakan di dalam Firman Allah S.W.T yang bermaksud :

وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاء سَبِيلاً

“ Dan janganlah kamu menghampiri zina, Sesungguhnya zina itu adalah satu perbuatan Yang keji dan satu jalan Yang jahat (yang membawa kerosakan).”[1]

Manakala, terdapat juga hadith yang membicarakan tentang larangan perbuatan khalwat sebagaimana sabda Rasulullah S.A.W :

لا يخلون رجل بأمراءة لا تحل له فان ثالثهما الشيطان

“ Janganlah kamu bersunyi-sunyian dengan perempuan yang tidak halal bagi kamu kerana sesungguhnya orang yang ketiga adalah syaitan.”

Di dalam tugasan subjek Undang-undang Keterangan Islam II ( IUEL 3203 ), dua kes berkaitan kesalahan khalwat akan dikaji dan lebih diperincikan mengikut aspek-aspek Undang-undang Keterangan.

FAKTA KES 1

· KES PERTAMA

Kes pertama ialah kes Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah yang dibicarakan di Mahkamah Qadhi Besar, Kelantan. Kes ini dihakimi oleh Y.A Rawi Mat Yaman iaitu Timbalan Qadhi Besar pada 14 Januari 1992.

Di dalam kes ini, kedua-dua tertuduh iaitu Mat Rahim dan Nik Azimah telah dituduh melakukan kesalahan berkhalwat yang boleh dihukum di bawah seksyen 9(1) dan (2) Kanun Jenayah Syariah 1985.

Sebagai pembelaan pihak tertuduh telah mendakwa bahawa mereka telah berkahwin mengikut Hukum Syarak di Thailand dengan mengemukakan 2 orang saksi lelaki dan juga surat keterangan nikah Thailand serta surat pengesahan nikah yang dikeluarkan oleh Majlis Hal Ehwal Ugama Islam, Narathiwatt, Thailand.

Manakala, pihak pendakwa pula telah mengemukakan 3 orang saksi lelaki yang semuanya terdiri daripada Pegawai dan Kakitangan Pejabat Penyelia Ugama Kota Bharu.

Pihak pendakwa telah diberi masa untuk penyiasatan dan penelitian surat nikah itu akan tetapi pihak pendakwa kemudiannya telah berhujah bahawa beban pembuktian untuk mengesahkan keterangan nikah di Thailand itu terletak di atas 2 tertuduh kerana mereka yang mempunyai pengetahuan khas berhubung dengan keterangan nikah dan perkahwinan tersebut.

FAKTA KES 2

· KES KEDUA

Kes kedua iaitu kes Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan yang dibicarakan oleh Lembaga Rayuan Syariah Wilayah Persekutuan. Yang mana lembaga ini dipengerusikan oleh Wan Hamzah bin Haji Wan Mohamed Salleh dan juga Ahmad Ibrahim serta Abdul Hamid bin Othman sebagai ahli pada 8 Februari 1990.

Kes ini merupakan kes rayuan yang mana pada mulanya ia telah dibicarakan di Mahkamah Rendah Syariah pada 20 Oktober 2010. Di dalam kes ini, perayu telah dituduh di bawah Fasal 157(1) Perintah Wilayah Persekutuan (Pengubahsuaian Enakmen Pentadbiran Hukum Syarak 1988) yang mana dia telah didapati berkhalwat dengan seorang lelaki bernama Yahya bin Mohd Isa yang bukan suami atau mahramnya menurut syarak.

Setelah dibacakan pertuduhan ke atasnya, perayu telah mengaku faham dan mengaku salah. Akan tetapi, sebelum dia disabitkan kesalahannya pihak pendakwa telah memberitahu mahkamah bahawa perayu telah melacur dirinya hampir 5 tahun dan beliau meminta pihak mahkamah supaya menjatuhkan hukuman yang setimpal supaya dia menjadi iktibar untuk dirinya dan orang lain.

Mahkamah Rendah Syariah pada ketika itu meluluskan permohonan Pendakwa dan menjatuhkan hukuman denda sebanyak $400.00 dan penjara selama 2 bulan jika tidak dibayar denda ditambah penjara sebulan mulai dari tarikh hukuman diputuskan.

Di dalam perbicaraan pertama di Mahkamah Rendah, jelas terdapat perselisihan sama ada orang yang dituduh (perayu) masih bekerja sebagai pelacur atau tidak kerana di dalam jawapannya kepada soal mahkamah dalam perbicaraan itu telah berkata bahawa dia sudah berhenti kerja sebagai pelacur dan telah balik ke Kelantan. Namun, Y.A Hakim nampaknya telah menerima apa sahaja yang disebut oleh Pendakwa dan menjatuhkan hukuman seperti yang telah dinyatakan di atas.

Kemudiannya, perayu di dalam alasan rayuannya telah menyatakan bahawa dia telah bertaubat dan tidak akan bekerja sebagai perempuan jahat dan dia turut menyatakan bahawa dia telah balik ke Kelantan dan menjaga 4 orang anaknya selepas doceraikan oleh suaminya. Perayu juga telah melafazkan taubatnya di Mahkamah.

ISU KES

· KES PERTAMA

Sama ada orang yang kena tuduh merupakan pasangan yang telah berkahwin secara Hukum Syarak.
Sama ada beban pembuktian terhadap pengesahan keterangan nikah terletak di bawah pihak pendakwa.

· KES KEDUA

Sama ada orang yang dituduh masih bekerja sebagai pelacur atau tidak.
Sama ada permohonan dari Pendakwa supaya menjatuhkan hukuman yang setimpal dengan kesalahan yang dituduh berhak dipertimbangkan.

PEMBUKTIAN & KETERANGAN

· BEBAN PEMBUKTIAN & KETERANGAN

Beban pembuktian menurut Undang-undang Keterangan terbahagi kepada 2 jenis iaitu beban undang-undang dan beban keterangan. Beban pembuktian adalah frasa yang digunakan untuk menerangkan tugas yang terletak ke atas sesuatu pihak untuk mewujudkan suatu kes atau suatu fakta. Beban pembuktian adalah merangkumi beban untuk mewujudkan kes (beban undang-undang) dan juga beban untuk membawa keterangan.[2]

Hal ini seperti yang disebutkan di dalam seksyen 73(2) Akta Keterangan Mahkamah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 yang menyatakan :

“ (2) Apabila seseorang terikat untuk membuktikan kewujudan apa-apa fakta, maka dikatakan beban membuktikan terletak pada orang itu.”

Di dalam kes jenayah, beban pembuktian adalah tertanggung ke atas pihak pendakwa dan perlu mengandungi elemen penting jenayah sehingga menacapai tahap prima facie kes tersebut. Ia juga dikenali sebagai beban undang-undang. Menurut sabda Rasulullah S.A.W yang dipetik daripada kitab Bulugh Al-Maram karangan As-sana’ni di dalam bab ad-Dakwa wa al-Bayyinat halaman 183 yang bermaksud :

“Sekiranya diberikan kepada manusia kuasa untuk mendakwa, nescaya mereka akan menghukum dengan darah dan harta mereka, akan tetapi sumpah keatas orang yang di dakwa, dalam sanad yang lain : keterangan keatas orang yang mendakwa dan sumpah keatas orang yang menafikan.”[3]

Manakala, beban keterangan pula adalah beban yang terletak kepada pihak yang satu lagi untuk membawa keterangan bagi meragukan atau membawa isu ke atas kes pendakwaan. Oleh itu, dalam kes jenayah, beban keterangan ini adalah tertanggung ke atas orang yang kena tuduh / defenden setelah terbukti prima facie ke atas sesuatu kes dan beban tersebut akan berubah-ubah mengikut situasi sesuatu kes. Yang dituduh pula menanggung beban bela diri, jika gagal atau berdiam diri sabitan boleh dikenakan.

Berdasarkan kes yang pertama iaitu kes Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah, beban undang-undang adalah tertanggung ke atas pihak pendakwaan. Pihak pendakwa perlu membuktikan wujudnya fakta untuk menjawab fakta isu supaya beban itu boleh dilepaskan. Dalam kes ini, orang kena tuduh telah disabitkan kesalahan dibawah seksyen seksyen 9(1) dan (2) Kanun Jenayah Syariah 1985 yang berkaitan dengan kesalahan khalwat.

Dalam kes ini, pihak tertuduh telah mendakwa bahawa mereka telah berkahwin mengikut Hukum Syarak di Thailand dengan mengemukakan 2 orang saksi lelaki dan juga surat keterangan nikah Thailand serta surat pengesahan nikah yang dikeluarkan oleh Majlis Hal Ehwal Ugama Islam, Narathiwatt, Thailand sebagai pembelaan.

Manakala, pihak pendakwa pula telah mengemukakan keterangan 3 orang saksi lelaki yang semuanya terdiri daripada Pegawai dan Kakitangan Pejabat Penyelia Ugama Kota Bharu.

Pihak pendakwa di dalam kes ini gagal membuktikan fakta asas bagi kesemua elemen-elemen khalwat di dalam kes ini iaitu wujudnya keadaan bersekedudukan dan bersekediaman, antara lelaki dan perempuan yang bukan muhrim mengikut hukum syarak dan boleh mendatangkan syak.

Hal ini kerana, walaupun pihak mahkamah telah meluluskan permohonan pihak pendakwa untuk menangguh perbicaraan kes ini supaya membolehkannya membuat siasatan dan penelitian terhadap dokumen-dokumen yang dikemukakan oleh pihak yang kena tuduh. Namun, pihak pendakwa gagal membuktikan bahawa dokumen-dokumen tersebut mengandungi unsur-unsur pemalsuan atau diperolehi secara penipuan atau penyelewengan.

Pihak pendakwa dengan alasannya apabila Mahkamah kembali bersidang menyatakan bahawa beban bukti untuk mengesah keterangan dokumen-dokumen tersebut adalah terletak di atas kedua-dua tertuduh kerana mereka yang mempunyai pengetahuan khas berhubung dengan keterangan nikah dan perkahwinan tersebut mengikut peruntukan seksyen 106 Undang-undang Keterangan 1950 dan Seksyen 77 Enakmen Keterangan Mahkamah Syariah No.2 Tahun 1991. Peguambela pihak tertuduh membantah kenyataan dan alasan pihak pendakwa sebagaimana yang disebut dalam nota perbicaraan.

Oleh yang demikian , keterangan di pihak pendakwaan adalah lemah dan beban pembuktian tidak berjaya dilepaskan manakala kedua-dua tertuduh dibebaskan.

Kes yang kedua iaitu kes Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan, kes ini merupakan kes jenayah maka beban undang-undang adalah tertanggung ke atas pihak pendakwa. Di dalam kes rayuan pihak yang dituduh (perayu) menanggung beban bela diri (beban keterangan) bagi meragukan atau membawa isu ke atas kes pendakwaan.

Semasa kes ini dibicarakan di Mahkamah Rendah, pihak pendakwa telah berjaya membuktikan bahawa pihak tertuduh telah didapati berkhalwat dengan seorang lelaki bernama Yahya bin Mohd Isa yang bukan suami mahupun mahramnya di bilik No.2 Kim Hua Lorong Haji Taib, Kuala Lumpur.

Tertuduh telah mengaku faham dan mengaku salah atas tuduhan khalwat yang telah dibacakan terhadapnya. Pengakuan tertuduh di dalam kes ini adalah berbentuk pengakuan salah (confession). Oleh itu, hakim di dalam kes ini mengambil iqrar tersebut adalah sebagai pengakuan salah dalam menjatuhkan hukuman ke atas orang kena tuduh.

Pihak yang dituduh dihukum dengan denda $400.00 dan 2 bulan penjara. Kemudiannya, dia telah merayu terhadap hukuman yang telah dijatuhkan itu. Namun, pihak pendakwa sebelum tertuduh disabitkan kesalahan telah memberitahu mahkamah bahawa tertuduh telah melacur dirinya hampir 5 tahun dan beliau meminta mahkamah menjatuhkan hukuman yang setimpal supaya ia tidak melacurkan diri dan menjadi iktibar orang lain. Dalam kenyataannya, tertuduh telah berkata dia telah berhenti menjadi pelacur dan telah balik ke Kelantan untuk menjaga anaknya.

Di dalam perbicaraan rayuan, tertuduh mengulangi apa yang disebut di dalam Mahkamah Rendah Syariah dan membuat pengakuan bahawa dia telah bertaubat dan tidak akan bekerja sebagai perempuan jahat. Dia mengakui telah pulang ke Kelantan dan menjaga 4 orang anaknya setelah diceraikan oleh suaminya. Perayu juga turut melafazkan taubatnya di Mahkamah.

Di dalam perbicaraan rayuan ini, pihak pendakwa telah gagal untuk membuktikan bahawa perayu masih bekerja sebagai pelacur dan dalam keadaan itu pihak Lembaga Rayuan Syariah memutuskan untuk membatalkan hukuman penjara yang dikenakan ke atas perayu akan tetapi mengesahkan hukuman denda sebanyak $400.00 yang dikenakan ke atasnya.

· DARJAH PEMBUKTIAN

Darjah pembuktian ialah tahap sesuatu fakta dibuktikan oleh pihak-pihak yang menegaskan kewujudan fakta berkenaan.[4] Darjah pembuktian juga dimaksudkan sebagai tahap atau piawai yang berkaitan dengan kepercayaan Mahkamah Syariah sama ada :

Mahkamah Syariah sendiri percaya kewujudan atau ketidakwujudan sesuatu fakta atau kes atau ;
Mahkamah Syariah berpendapat kewujudan atau ketidakwujudan sesuatu fakta atau kes itu sebegitu mungkin sehingga orang yang berhemah akan bertindak berdasarkan kepada anggapan bahawa perkara yang dipertikaikan itu wujud atau tidak wujud.[5]

Dalam konteks hukum syarak pada kebiasaannya tahap yang perlu dicapai sama ada yakin, zan al ghalib (besar kemungkinan atau berat sangka atau tanpa keraguan yang munasabah) atau zan (pertimbangan kemungkinan).

Manakala 2 tahap lagi yang tidak diterima ialah syak dan waham.[6] Darjah pembuktian sesuatu kes adalah berbeza sama ada melampaui keraguan yang munasabah atau diatas imbangan kebarangkalian atau menimbulkan keraguan yang munasabah.[7]

Di dalam kes Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah, pihak yang dituduh, telah mengemukakan keterangan 2 orang saksi lelaki dan juga surat keterangan nikah Thailand serta surat pengesahan nikah yang dikeluarkan oleh Majlis Hal Ehwal Ugama Islam, Narathiwatt, Thailand sebagai pembelaan.

Walaupun pihak pendakwa telah mengemukakan keterangan 3 orang saksi lelaki yang semuanya terdiri daripada Pegawai dan Kakitangan Pejabat Penyelia Ugama Kota Bharu bagi membuktikan pendakwaan. Namun, pihak pendakwa telah gagal membuktikan bahawa dokumen-dokumen tersebut mengandungi unsur-unsur pemalsuan atau diperolehi secara penipuan atau penyelewengan.

Menurut Mohamad Salam Madhkur di dalam Kitab Al-Qada’ fil Islam halaman 82 jilid 3 menyatakan bahawa surat keterangan nikah dan pengesahan yang dikeluar dalam negeri atau luar negeri adalah diantara dokumen awam yang tidak boleh diketepikan begitu sahaja kecuali pihak pendakwa berjaya membuktikan pihak tertuduh memperolehi dokumen-dokumen itu melalui tindakan pemalsuan dan penyelewengan mengikut hukum syarak dan undang-undang.

Hal ini menunjukkan dakwaan pihak pendakwa itu berada pada tahap darjah pembuktian yang dikategorikan sebagai syak kerana pihak pendakwa telah gagal membuktikan dakwaannya bahawa kedua-dua tertuduh adalah bukan pasangan suami isteri mengikut Hukum Syarak.

Bagi kes Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan, pihak pendakwa telah berjaya membuktikan pihak yang dituduh (perayu) telah melakukan kesalahan khalwat melalui pengakuan salah (confession) yang telah dibuat olehnya.

Namun, pihak pendakwa gagal untuk membuktikan bahawa perayu masih bekerja sebagai pelacur di dalam permohonannya supaya mahkamah mengenakan hukuman setimpal ke atas perayu.

Pihak perayu juga telah membuat pengakuan bahawa dia telah bertaubat dan tidak akan bekerja sebagai perempuan jahat. Dia mengakui telah pulang ke Kelantan dan menjaga 4 orang anaknya setelah diceraikan oleh suaminya. Perayu juga turut melafazkan taubatnya di Mahkamah.

Hal-hal ini menunjukkan dakwaan pihak pendakwa terhadap perayu terhadap kesalahan khalwat adalah berada pada tahap darjah pembuktian Ghalabatul Zan (tanpa keraguan yang munasabah). Akan tetapi dakwaan pihak pendakwa berkenaan perayu seorang yang masih bekerja sebagai pelacur dan perlu dikenakan hukuman setimpal adalah berada pada darjah pembuktian yang menimbulkan keraguan yang munasabah ditambah pula dengan tuduhan itu cacat kerana kes ini dibicarakan di bawah kesalahan khalwat dan kesalahan seharusnya disebut begitu di dalam pertuduhan. Oleh itu, keadaan-keadaan ini menyebabkan darjah pembuktian jatuh ke tahap syak.

ALASAN PENGHAKIMAN

· KES PERTAMA

( Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah )

Menurut kes ini pihak pendakwa telah gagal untuk membuktikan bahawa segala dokumen yang telah dikemukakan oleh tertuduh berkenaan pernikahan mereka di Thailand mengandungi unsur-unsur pemalsuan atau diperolehi secara penipuan atau penyelewengan. Hal ini memadai untuk dipercayai bahawa di antara tertuduh pertama dan kedua telah wujud perkahwinan. Seterusnya menjawab isu pertama di dalam kes ini iaitu sama ada orang yang kena tuduh merupakan pasangan yang telah berkahwin secara Hukum Syarak. Maka elemen-elemen khalwat di dalam kes ini tidak dipenuhi.

Mahkamah telah membenarkan permohonan penangguhan perbicaraan yang dipohon oleh pihak pendakwa di dalam kes ini dengan alasan supaya membolehkan pihaknya untuk membuat penyiasatan dan penelitian terhadap dokumen-dokumen yang dikemukakan oleh tertuduh. Namun, pihak pendakwa dengan alasannya apabila Mahkamah kembali bersidang menyatakan bahawa beban bukti untuk mengesah keterangan dokumen-dokumen tersebut adalah terletak di atas kedua-dua tertuduh kerana mereka yang mempunyai pengetahuan khas berhubung dengan keterangan nikah dan perkahwinan tersebut mengikut peruntukan seksyen 106 Undang-undang Keterangan 1950 dan Seksyen 77 Enakmen Keterangan Mahkamah Syariah No.2 Tahun 1991.

Pada pertimbangan Mahkamah, kenyataan dan cadangan pihak pendakwa tidak dapat dipertimbangkan kerana didapati apa yang dinyatakan oleh pihak pendakwa tidak menyentuh kenyataan yang dimaksudkan iaitu mengenai hasil penyiasatan daripada pihaknya berhubung dengan keterangan nikah yang dipertikaikan.

Hal ini menjawab persoalan isu yang kedua iaitu beban pembuktian terhadap pengesahan keterangan nikah terletak di bawah pihak pendakwa kerana pihak pendakwa dan peguambela tertuduh telah diberi peluang secukupnya untuk menyampaikan hujah dan tidak ada lagi perkara-perkara yang termasuk di bawah pengetahuan khas pihak tertuduh yang pelu dibuktikan oleh pihak tertuduh kerana pihak tertuduh telah mengemukakan keterangan 2 orang saksi dan dokumen-dokumen pernikahan.

Mahkamah telah memutuskan bahawa tuduhan berkhalwat antara kedua-dua tertuduh mengikut bab 9 (1) & (2) Kanun Jenayah Syariah 2/85 Negeri Kelantan adalah tidak sabit di sisi Mahkamah dan kedua-duanya dibebaskan mengikut seksyen 99(N)(i) Enakmen Acara Jenayah Syariah 9/83

· KES KEDUA

( Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan )

Di dalam kes ini pihak pendakwa telah berjaya membuktikan bahawa tertuduh (perayu) telah melakukan kesalahan khalwat melalui pengakuan salah (confession) yang dibuat oleh perayu.

Namun begitu, pihak pendakwa telah gagal untuk membuktikan bahawa perayu adalah seorang pelacur supaya hukuman yang setimpal perlu dijatuhkan ke atasnya. Perayu di dalam Mahkamah Rendah Syariah telah mebuat pengakuan bahawa dia sudah berhenti kerja sebagai pelacur dan telah pulang ke Kelantan

Manakala, di dalam perbicaraan rayuan dia turut membuat pengakuan bahawa dia telah bertaubat dan tidak akan bekerja sebagai perempuan jahat. Dia mengakui telah pulang ke Kelantan dan menjaga 4 orang anaknya setelah diceraikan oleh suaminya. Perayu juga turut melafazkan taubatnya di Mahkamah. Hal ini menjawab isu yang pertama di dalam kes ini. Dan juga menjawab isu yang kedua iaitu permohonan dari pendakwa supaya menjatuhkan hukuman yang setimpal dengan kesalahan yang dituduh berhak dipertimbangkan kerana terdapat perselisihan sama ada orang yang dituduh masih bekerja sebagai pelacur atau tidak.

Mahkamah memutuskan membatalkan hukuman penjara yang dikenakan ke atas perayu akan tetapi mengesahkan hukuman denda $400 yang dikenakan ke atasnya.

ANALISIS KES

PERSAMAAN KES

Kedua-dua kes melibatkan kes jenayah iaitu berkenaan kesalahan khalwat.

PERBEZAAN KES

Perbezaan dari Mahkamah - Kes pertama iaitu kes Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah telah dibicarakan di Mahkamah Qadhi Besar, Kelantan manakala kes kedua iaitu kes Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan dibicarakan di Lembaga Rayuan Syariah.

Perbezaan dari sudut kaedah pembuktian - di dalam kes Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah, kaedah pembuktiannya melalui keterangan dokumen dan juga keterangan saksi-saksi. Berbeza dengan kes Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan, melalui pengakuan salah (confession) tertuduh (perayu) terhadap kesalahan yang dibacakan ke atasnya dan juga pengakuannya yang telah bertaubat dan telah berhenti melacur.

Perbezaan keputusan - di dalam kes Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah, Mahkamah telah memutuskan bahawa tuduhan berkhalwat antara kedua-dua tertuduh adalah tidak sabit di sisi Mahkamah dan kedua-duanya dibebaskan. Berbeza dengan kes Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan, Mahkamah memutuskan membatalkan hukuman penjara yang dikenakan ke atas perayu akan tetapi mengesahkan hukuman denda $400 yang dikenakan ke atasnya di atas kesalahan berkhalwat.

Dakwaan Pendakwa - dalam kes Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah, pihak pendakwa menyatakan beban bukti untuk mengesahkan keterangan nikah di Thailand yang dikemukakan adalah terletak di atas 2 tertuduh. Berbeza dengan kes Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan pihak pendakwa telah memohon pihak Mahkamah supaya menjatuhkan hukuman setimpal ke atas tertuduh kerana tertuduh bekerja sebagai pelacur.

HUBUNGKAIT KES

Melalui pembuktian yang dikemukakan didalam kedua-dua kes, didapati perkara yang penting untuk mensabitkan kesalahan khalwat ialah pihak pendakwa perlu memastikan kesemua elemen-elemen kesalahan khalwat telah dipenuhi sepertimana dinyatakan di dalam peruntukan seksyen 27 Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-wilayah Persekutuan) 1997.

Melalui kes juga dapat dinyatakan pihak pendakwa memainkan peranan yang sangat penting dalam mengemukakan beban pembuktian bagi kes jenayah. Dalam kes Pendakwa Syarie Kelantan lwn. Mat Rahim dan Nik Azimah, pihak pendakwa telah menyatakan kelemahannya apabila gagal membuktikan dokumen-dokumen yang dikemukakan oleh tertuduh mempunyai unsur-unsur penyelewengan atau penipuan. Di dalam kes Rusidah Binte Abdul Ghani lwn. Pendakwa Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan, pendakwa juga telah gagal untuk membuktikan bahawa tertuduh masih bekerja sebagai pelacur untuk permohonan hukuman yang setimpal dikenakan ke atasnya oleh pihak Mahkamah ditambah pula tuduhan yang cacat kerana kesalahan itu ialah kesalahan di bawah peruntukan khalwat dan kesalahan seharusnya disebut begitu di dalam tuduhan.

DISKUSI

Kes khalwat merupakan antara kes jenayah yang paling banyak dicatatkan di setiap negeri. Jika kaedah pencegahan tidak dilaksanakan dengan sebaiknya, perbuatan khalwat ini boleh mendatangkan natijah yang lebih buruk lagi dalam masalah sosial yang menimpa masyarakat kita hari ini antaranya seperti kelahiran bayi luar nikah dan juga kes pembuangan bayi.

Oleh yang demikian, pelbagai cadangan perlu dikemukakan dan dilaksanakan bagi mengurangkan berlakunya kesalahan ini, anataranya dari sudut undang-undang perlu lebih diperketatkan lagi. Hakim perlu lebih bertegas dalam soal menjatuhkan hukuman terhadap pesalah di bawah peruntukan ini terutamanya rayuan untuk kesalahan kali pertama dan juga rayuan pesalah yang membuat pengakuan telah bertaubat.

Selain itu, pihak pendakwa juga perlu diperkasakan lagi terutamanya dalam urusan menjalankan tugas dengan sebaik mungkin kerana pihak pendakwa memainkan peranan yang penting dalam mengemukakan beban pembuktian di dalam kes jenayah khalwat ini. Sepertimana dua kes yang telah dibincangkan di dalam tugasan ini, jelas menunjukkan kelemahan yang utama adalah daripada pihak pendakwaan yang sambil lewa dalam mengumpulkan pembuktian dan keterangan.

Dari aspek pencegahan seperti memperbanyakkan lagi operasi pencegahan maksiat serta menambah bilangan penguatkuasa. Cadangan penyelesaian dari aspek sosial perlu diterapkan melalui nilai-nilai agama dan moral yang ditekankan melalui pembelajaran di sekolah, didikan ibu bapa di rumah dan juga aktiviti keagamaan yang dianjurkan oleh pihak berkuasa. Pesalah-pesalah yang disabitkan di bawah kesalahan ini juga dikehendaki mengikuti program-program keagamaan di Pusat-pusat Pemulihan Akhlak untuk memberikan kesedaran dan mendidik keinsafan di dalam diri mereka untuk tidak mengulangi kesalahan perbuatan itu lagi

KESIMPULAN

Kesalahan khalwat adalah kesalahan yang melibatkan hak Allah, dan adalah menjadi kewajipan ke atas setiap muslim untuk melaksanakan amar makruf nahi mungkar dalam membantu membasmi perbuatan yang tidak bermoral di kalangan umat islam.

Kedua-dua kes yang telah dibincangkan telah berjaya dibuktikan melalui elemen keterangan antaranya kesaksian (syahadah), Pengakuan (iqrar), Qarinah (dokumen) yang membantu menguatkan pembuktian dalam kes-kes tersebut. Beban pembuktian adalah ditanggung oleh pendakwa pada awal penyiasatan kes dalam menentukan prima facie. Manakala hakim akan membuat pertimbangan untuk menentukan darjah pembuktian yang perlu dicapai bagi pihak-pihak dalam mensabitkan sesuatu kesalahan.

Bagi menilai sesuatu kes itu mencapai tahap prima facie ataupun tidak, beberapa proses perlu dilalui bagi membuktikan kekuatan kes yang dibawa. Proses tersebut melibatkan 3 perkara iaitu :

1) Kerelevanan.

2) Pembuktian.

3) pemeriksaan saksi.

Sekiranya kesemua proses ini dipenuhi, maka akan wujud Probative Force yang kuat dalam membuktikan sesebuah kes. Probative force adalah kecenderungan untuk membuktikan atau tidak membuktikan sesuatu dakwaan.[8]

Melalui kes-kes yang telah dibincangkan, dapat diperhatikan bahawa kekuatan keterangan diantara kedua-dua kes adalah berbeza. Aspek keterangan dan pembuktian sangat diperlukan dalam membuktikan fakta asas sesuatu kes, lebih-lebih lagi kes yang melibatkan jenayah yang mana memerlukan tahap pembuktian yang tinggi.